Dag 23 & 24

Vandaag moeten we weer terug naar Miami om om 16:55 het vliegtuig te nemen naar Frankfurt. Het is dus zaak dat we een beetje vroeg weggaan, want het is bijna 4 uur rijden en rond Miami is het altijd druk. We hebben het 3 jaar geleden al eens zo gedaan en toen heb ik mezelf gezworen dat ik niet meer op de dag van vertrek zo’n stuk zou rijden maar zie hier… het gebeurt nu dus toch 😬.

Omdat Olivier gisteravond nog flink gespuugd heeft ligt hij bij ons op de kamer en dat maakt de toch al korte nacht nog korter. Toch staan we half 7 op om op tijd te kunnen vertrekken. Dat laatste lukt niet echt, want zoals gebruikelijk neemt het inpassen van de laatste spullen bij mij toch weer veel tijd in beslag, maar half 9 zitten we in de auto met een ETA van 12:15. Dat is helemaal prima, want we gaan echt nog wel ergens stoppen voor een bakkie en een happie.

De reis gaat errug voorspoedig en 10:00 hebben we het eerste bakje dunkin’ met coffee muffin (m3&m4) en ‘smore donut (JJ) al achter de knopen. Net voordat we van de turnpike af gaan stoppen we nog een keertje en zetten we de TomTom op een outlet dichtbij de luchthaven. Eenmaal in de buurt van de luchthaven wordt het verkeer echter steeds drukker en zien we de outlettijd zoveel slinken dat we besluiten maar meteen naar het vliegveld te rijden. Dan zijn we er maar een beetje te vroeg… Beter dan te laat in ieder geval 😜. We zien gelukkig nog kans om op tijd de auto vol te tanken en leveren hem dan weer in bij Budget. Er wordt niet eens gekeken hoe hij eruit ziet; we krijgen een bonnetje en zijn good to go.

Voor we het weten lopen we alweer de bagage drop off in en staan we even later zonder koffers klaar om door de douane te gaan. De douane verloopt zo soepel dat we uiteindelijk 1,5 uur over houden om nog even wat te eten voordat het boarden begint. Mooi! Ik hou niet van haasten en bij de mac, de enige optie waar het eten er min of meer betrouwbaar 😜 uit ziet, staat een rij van 15 meter dus we hebben ook wel even tijd nodig 😄. Tijdens het eten krijgen we een berichtje van Lufthansa dat onze vlucht een half uurtje vertraagd is. Geen ramp… we hebben genoeg overstaptijd dus als het hierbij blijft maken we ons niet druk.

Als iedereen zijn slappe frieten op heeft lopen we vast naar de gate waar wonder boven wonder al allemaal mensen klaar staan in de boardingrijen. Zouden die mensen het bericht niet hebben gekregen? In ieder geval staan ze er bijna een uur later nog maar dan mogen ze wel als eerste boarden. Dat is heel fijn voor ze! En voor ons ook, want daardoor kunnen wij langer onze benen strekken 😄. De vlucht vertrekt met ruim een half uur vertraging, wat nog mee valt als je kijkt hoeveel mensen er in het vliegtuig gezet moeten worden. Het eten is best wel weer lekker en de vlucht is op een paar luchthobbels en een krijsende baby na redelijk rustig. Op een gegeven moment zat er iemand in mijn buurt nog SSSST….SSSSST te doen naar de baby, maar daar heeft de baby niet naar geluisterd 😉 Ik heb tijd om 1 filmpje te kijken en daarna ga ik proberen te slapen, per slot van rekening is het natuurlijk eigenlijk nacht. De jongetjes zouden wel de hele vlucht naar de tv kunnen kijken maar die vraag ik op een gegeven moment toch ook maar om te gaan slapen wat natuuurlijk wel op tegenstand stuit  😄.

Om half 7 gaan de lichten in de cabine weer aan en krijgen we een doekje om ons op te frissen en een ontbijtje bestaande uit pancakes (de jongens… jaloers 😎) of omelet met spinazie en hashbrowns (wij…) met koffie die voorwaar best te drinken is.

Touch Down is right on time dus de vertraging is ingelopen tijdens de vlucht. Fijn wel, want de wandeltocht van de ene gate naar de andere gate is bijna 4000 stappen dus daar doen we best even een tijdje over. Bij de 2e vlucht begint het boarden op tijd maar het zou eigenlijk beter “in de bus stappen” kunnen heten want vanuit de gate stappen we een bus in om naar een vliegtuigje te rijden dat zo klein is dat het zelfs buiten de hekken van de luchthaven staat. Oef! Van een A380-800 naar een soort van Dakota 10… het is een hele andere vliegbeleving kan ik wel zeggen. Als ik hier 9 uur in had moeten zitten naar Miami was ik waarschijnlijk nooit meer op vliegvakantie gegaan 😂. Het duurt allemaal best wel lang: klein ingangetje, klein vliegtuigje, handkoffers moeten eerst onderin het vliegtuig worden gezet (ala een touringcar) en eenmaal ingestapt worden we met vliegtuig en al in de wachtrij van vliegtuigen gezet waarbij het vertrek van dit papieren speelgoed vliegtuig overduidelijk geen prioriteit heeft bij de luchtverkeersleiding. Nou ja, we hoeven niets meer te halen dus we zouden kunnen back sitten en relaxen alleen lukt dat niet zo best in de onzekerheid of dit vliegtuig ons wel heelhuids naar Düsseldorf zal kunnen brengen 😄. De stewardess doet alles in haar eentje dus de economy passagiers geeft ze voor het opstijgen vast een bekertje water en de business class mensen (die dezelfde stoelen hebben maar dan zonder buurman of -vrouw) krijgen na het opstijgen snel wat te drinken. De laatste passagier krijgt zijn jus d’orange als de landing alweer is ingezet en dat is niet omdat er zoveel mensen in het vliegtuig zitten maar omdat de vlucht zo kort is. 24 minuten… het is de moeite 😉. Maar eerlijk gezegd zit ik liever 1,5 uur in de ICE dan 24 minuten in dit geval, dus ik denk niet dat er nog een keer een dergelijk vluchtje wordt geboekt 😄.

De landing is een beetje bumpy maar ik had mij vooraf skippybal taferelen ingebeeld dus het viel me nog alleszins mee eigenlijk. Meteen na het landen gaan de mensen in de rijen achter ons in het gangpad naast ons staan waardoor de toch al krappe ruimte nog krapper wordt en zo staan ze zeker nog een kwartier met hun kont in mijn neus te prikken voordat we uit het vliegtuig mogen. Sommigen 😶… In bussen worden we weer naar de luchthaven gebracht en daar rollen de koffers vrij snel van de band. Met de taxi gaan we terug naar de auto om ons in het zwarte zaterdag geweld op de highway te storten. En eigenlijk zoals alle delen van de reis tot nu toe geweest zijn…. het verliep soepeltjes en rustig.  Niet eens donkergrijs op de weg… half 3 rijden we weer de oprit op. Het regent hier weer lekker, dus nix veranderd eigenlijk 😎.

Bedankt voor het meelezen. Van de dagen in de pretparken was het niet altijd eenvoudig een verhaaltje te schrijven. Het schrijven gaat me ook beter af als ik zelf nieuwe dingen heb gedaan of gezien merk ik, dus het was deze vakantie geen makkelijke taak…. Volgend jaar beter! We hebben nog ideeen genoeg natuurlijk 😄👍🏻.